Znaczenie chloru (chlorków) w uprawie roślin

Chlor odgrywa ważną rolę w wielu procesach fizjologicznych roślin i z punktu widzenia żywienia roślin zaliczany jest do mikroelementów - wpływa na gospodarkę wodną, fotosyntezę i transpirację.

Chlor jest wszechobecny w przyrodzie i przez rośliny jest pobierany z różnych źródeł: z nawozów, z gleby, z opadów atmosferycznych, z wody używanej do nawadniania czy z zanieczyszczonego powietrza. W związku z tym w uprawie roślin najczęściej spotykamy się ze zbyt dużą (w wielu przypadkach toksyczną) ilością tego pierwiastka niż jego deficytem. W związku z tym dla optymalnego wzrostu i rozwoju większości gatunków roślin zapotrzebowanie na wprowadzany z nawożeniem chlor jest minimalne.

Poszczególne rośliny znacznie różnią się pod względem wrażliwości na zwiększone stężenie chlorków w podłożu. Możemy pod tym względem rozróżnić kilka grup roślin:

• chlorkolubne,
• neutralne (tolerujące chlorki),
• częściowo tolerujące chlorki,
• wrażliwe na chlorki.

Rośliny chlorkolubne
Niewielka grupa roślin do których zaliczamy: buraki cukrowe, buraki pastewne, seler, boćwina. W nawożeniu tych roślin zaleca się stosowanie nawozów zawierających stosunkowo duże ilości chlorków.

Rośliny neutralne (tolerujące chlorki)
Stosunkowo niewielka grupa roślin do których zaliczamy: szparagi, buraczki czerwone, rabarbar, większość kapust. W nawożeniu tych roślin można stosować zarówno nawozy chlorkowe jak i bezchlorkowe.

Rośliny częściowo tolerujące chlorki
Duża grupa do której zaliczamy takie rośliny jak: ziemniak, słonecznik, winorośl, czarna porzeczka, pomidor, rzodkiewka, kalarepa, brukselka, groch, szpinak, marchew, czosnek, rzodkiew, cykoria. Zaleca się aby do nawożenia tych roślin stosować nawozy ubogie w chlorki lub nie zawierające chlorków. Stosowanie nawozów zawierających stosunkowo duże ilości chlorków jest możliwe, ale tylko przedsiewnie (przed rozpoczęciem wegetacji) po to aby większość chlorków zawartych w nawozie została wymyta do głębszych warstw gleby niedostępnych dla korzeni w okresie wegetacji.

Rośliny wrażliwe na chlorki
Największa grupa roślin do której zaliczamy:

• drzewa i krzewy owocowe - agrest, malina, czerwona porzeczka, truskawka, jeżyna, borówka, owoce pestkowe (w szczególności czereśnie),
• warzywa - fasola, bób, ogórek, papryka, melon, cebula, sałata, warzywa wczesne,
• wszystkie uprawy pod osłonami,
• rośliny ozdobne - drzewka iglaste, kwiaty, inne rośliny ozdobne,
• siewki i sadzonki (rozsady) większości roślin,
• uprawy polowe - ziemniaki skrobiowe i uszlachetnione, tytoń, chmiel.

Do nawożenia tych roślin (grup roślin) zaleca się wyłącznie nawozy ubogie w chlorki lub nie zawierające chlorków.

U większości roślin zwiększone stężenie chlorków w podłożu powoduje słaby wzrost oraz negatywnie wpływa zarówno na wielkość jak i jakość plonu.

Przyswajanie przez rośliny (owoce i warzywa) dużych ilości chloru prowadzi do obniżenia jakości plonów, które przejawia się:

• utratą walorów smakowych,
• spadkiem poziomu cukru, skrobi i białka,
• spadkiem zdolności do przechowywania zarówno w postaci surowej jak i przetworzonej.

Aby nie ryzykować słabym wzrostem oraz obniżeniem wielkości i jakości plonu, w uprawach większości roślin, należy stosować nawozy ubogie w chlorki lub nawozy bezchlorkowe.

Stosowanie nawozów ubogich w chlorki lub nawozów bezchlorkowych ma jeszcze jedną ważna zaletę. Nie wprowadzając do środowiska szkodliwych dla roślin substancji - stosujemy produkty bezpieczne dla ekosystemu.